Proces uczenia się krok po kroku

W poprzednim poście rozmawialiśmy o tym, jak poczuć się szczęśliwą i wdzięczną. Dzisiaj chciałabym porozmawiać o tym, jak wygląda ogólny proces uczenia się krok po kroku. Czy kiedykolwiek chciałaś się czegoś nauczyć, ale nie byłaś pewna, od czego zacząć? Może chcesz nauczyć się języka, programowania lub biznesu. Może chcesz mieć pewność siebie, by poradzić sobie z rzekomo „trudnymi” tematami, takimi jak matematyka, finanse lub fizyka. Dzisiaj pokażę Ci, jak to zrobić.

Mam zamiar opisać proces, którego używałam, aby skondensować ogrom nauki w krótkim okresie. To ten sam proces, którego użyłam, by uczyć się języków, biznesu czy ogólnie rozwoju. Skoncentruję się na strategii uczenia się, czyli na tym, jak zdecydujesz się rozbić mglisty cel, taki jak „nauczyć się mówić po francusku” lub „zrozumieć finanse osobiste”, na coś konkretnego i wykonalnego.

Proces uczenia się krok po kroku

Jeśli brakuje Ci czasu na czytanie, podsumuję kroki dla Ciebie:

• przekształć swój cel uczenia się w fascynującą, wartą obsesji misję,
• znajdź materiał, z którego możesz się uczyć, ułóż go w elastyczny program nauczania,
• zdefiniuj mechanizmy sprzężenia zwrotnego, aby stale kierować przyszłymi wysiłkami związanymi z nauką i zapewniać aktywne przypominanie o wysokiej intensywności,
• przetestuj i egzekwuj harmonogram, który będzie stały przez cały czas trwania projektu,
• opracuj długoterminową strategię zapamiętywania (formalną lub nieformalną).

Istnieje kilka punktów, które mogą różnić się od tych, do których jesteś przyzwyczajona. Po pierwsze, cel uczenia się jest zorientowany na obsesyjną misję. Wiele osób próbujących się czegoś nauczyć przyjmuje przypadkowe podejście. Stwierdziłam, że marnuje to znacznie więcej czasu i daje gorsze wyniki. Po drugie, strategia jest określona przez praktykę opartą na wysokim sprzężeniu zwrotnym. W klasie można wybaczyć uczniom zaniedbanie tego kroku, ponieważ jest on już częściowo zapewniany w formie zadań i testów.

Kiedy uczysz się czegoś, bardzo łatwo jest wślizgnąć się w proces uczenia się, który jest pozbawiony informacji zwrotnej, więc uświadomienie sobie, że zboczyłaś z kursu, zajmuje miesiące. Wreszcie, proces ten jest napędzany przez intensywne umysłowo, aktywne metody uczenia się. Chociaż na początku może to być niewygodne, szybkość takich wyników sprawia, że ​​warto. Możesz spędzić miesiące na wolniejszej strategii, zniechęcić się i zrezygnować, co można naprawić, przechodząc przez początkowy dyskomfort, ale szybko widząc rezultaty.

Krok pierwszy – stwórz obsesję

Prawie wszystko można osiągnąć przy odpowiedniej motywacji. Motywacja, którą wnosisz do projektu, stanowi podstawę wszystkich twoich wysiłków. Jeśli ta podstawa jest niestabilna, nie masz szans na sukces, nawet jeśli zastosujesz wszystkie „prawidłowe” techniki uczenia się. Moje podejście polegało na wybieraniu krótkoterminowych misji obsesyjnych w celu uczenia się nowych rzeczy. Słowo obsesja ma zwykle negatywne konotacje, idąc w parze z „niebezpieczna” lub „niezdrowa”. Ale obsesja może być również pozytywną siłą. Konstruując swój projekt wokół fascynującej misji, skupiasz swój entuzjazm na jednym celu.

Mój pomysł na ogólny rozwój było tego dobrym przykładem. Przyjęłam niejasny cel, jakim był ogólny rozwój osobisty, i postarałam się, aby stał się dla mnie bardzo interesujący. Gdybym zamiast tego zaczęła „dużo uczyć się o rozwoju osobistym”, wątpię, żebym mogła osiągnąć prawie tyle samo w ciągu dziesięciu lat, nie mówiąc już o jednym roku. Jednak Twoje misje nie muszą być tak ambitne ani pochłaniające wszystko. Nawet projekt, który zajmuje tylko kilka godzin tygodniowo, nadal może być fascynujący.

Proces uczenia się krok po kroku – zmiana celu na obsesję

Oto kilka składników, które uważam za pomocne przy obraniu niejasnego celu i tworzeniu misji, która może Cię ekscytować:

• nazwij swój projekt – nazwanie projektu pomoże Ci go zdefiniować. Nazwa pomaga Ci zidentyfikować granice tego, co próbujesz osiągnąć w tej konkretnej misji, a czego nie. Posiadanie nazwy pomaga również myśleć o projekcie jako o jednolitej całości, a nie o losowej kolekcji luźno powiązanych zadań edukacyjnych.
• wybierz konkretny cel – ogranicz swoje ambicje do czegoś konkretnego. Zamiast po prostu próbować nauczyć się języka, miej na celu na przykład mówienie tylko w języku docelowym przez cały dzień.
• ogranicz zakres – zamiast tylko definiować, co chcesz osiągnąć, określ również, które rzeczy są poza zakresem. Nie oznacza to, że musisz unikać uczenia się czegokolwiek poza tymi ograniczeniami, ale pomaga Ci to nadać priorytet niejasnym pragnieniom, gdyż wielu samouków musi ” uczyć się wszystkiego”.
• odpowiednio dobierz wyzwania – idealne wyzwanie polega na tym, że powinno być na tyle trudne, że nie masz pewności, czy odniesiesz sukces, ale nie na tyle, aby się poddać. Jeśli odkładasz naukę czegoś, ponieważ Cię to przeraża, spróbuj obniżyć wyzwanie. Jeśli poddałaś się, ponieważ wcześniej się nudziłaś, spróbuj zwiększyć wyzwanie.

Zbudowanie fascynującej misji nie jest zbyt trudne, gdy tylko spróbujesz. Moim zdaniem przez większość czasu ludzie pomijają ten krok, ponieważ albo nie zdają sobie sprawy, że jest to ważne, albo błędnie przekonują samych siebie, że nie ma sposobu,a by ich projekt stał się dla nich obsesją.

Krok drugi – stwórz elastyczny program nauczania

Następnym krokiem jest zebranie materiału. Problem rzadko polega na tym, że nie ma żadnego dostępnego materiału, ale materiał może być trudny do znalezienia lub że dobry materiał może topić się w nieistotnych lub kiepskich treściach. Uważam, że ważne jest, aby wybrać materiał z sieci szerszej niż inni mogą rzucać. W ten sposób możesz przełączać się między zasobami, aby osiągnąć swoje cele. Oto kilka punktów, na które należy zwrócić uwagę, próbując znaleźć materiał:

• ogólne kursy online – NAVOICA, PARP, PFR,
• podręczniki i książki rozwojowe,
• specjalistyczne kursy online,
• filmy (YouTube),
• artykuły prasowe,
• prywatne lekcje / korepetycje,
• oprogramowanie edukacyjne.

W zależności od wielkości projektu możesz poświęcić kilka godzin na szukanie różnych opcji. Muszę zauważyć, że z wyjątkiem niektórych specjalistycznych kursów, prawie zawsze będziesz musiała czerpać z wielu źródeł. Kolejna rada – nie przejmuj się brakiem kompletnych kursów. Wykonałam dwie trzecie mojego wyzwania z rozwojem osobistym, korzystając tylko z sugerowanych podręczników i książek rozwojowych. Trudność prawie zawsze wynika z tematu, a nie z braku środków. Po zidentyfikowaniu materiału musisz opracować elastyczny program nauczania. Elastyczność oznacza, że ​​w przeciwieństwie do szkoły program nauczania jest czymś, co można modyfikować i dostosowywać w zależności od postępów.

Proces uczenia się krok po kroku – materiału nigdy nie braknie

Ważne w programie nauczania jest to, by nie dać się przytłoczyć. Celem wybierania materiału nie jest próba uwzględnienia tego wszystkiego. Zamiast tego powinno dać Ci to punkt wyjścia do ustrukturyzowania twoich wysiłków edukacyjnych. Nawet jeśli inny zasób okaże się później nieco bardziej wydajny, możesz się dostosować.

Uważam, że większość tego kroku warto wykonać przed rozpoczęciem projektu. Dla mnie gromadzenie materiału odwraca uwagę od zadania uczenia się na jego podstawie. Dlatego tak pomocne jest zainwestowanie dnia lub dwóch w badanie, tworzenie zakładek, pobieranie i kupowanie wszystkich materiałów, z których możesz skorzystać z wyprzedzeniem.

Uwaga dodatkowa – jeśli nie masz pewności co do płatnego zasobu, sprawdź, czy ma on bezpłatną wersję próbną / ofertę zwrotu pieniędzy. Większość z nich ma bezpłatne wersje próbne, więc możesz wykonać pilotaż, zanim zainwestujesz pieniądze. Dla tych, którzy tego nie robią, opcje używane i biblioteczne mogą znacznie obniżyć koszty.

Krok trzeci – zdefiniuj mechanizmy sprzężenia zwrotnego

Informacje zwrotne są niezbędne do nauki. Pierwszym powodem jest to, że pomagają kierować postępami. Jeśli nie radzisz sobie z problemami praktycznymi lub nie potrafisz napisać prostego programu, wiesz, że musisz dostosować swoje metody uczenia się. Drugim powodem jest to, że myślenie o mechanizmach sprzężenia zwrotnego ma tendencję do promowania skutecznych metod uczenia się. Jednym z narzędzi informacji zwrotnych, które możesz wykorzystać, są problemy praktyczne, które wykazały skuteczność w zwiększaniu długoterminowego zapamiętywania. Dwa najprostsze sposoby to wyprodukowanie czegoś lub ćwiczenie czegoś.

Połączenie nauki języka programowania, na przykład z zestawem mini-projektów, w których faktycznie piszesz prawidłowy kod, gwarantuje, że otrzymujesz informację zwrotną. Poznanie projektowania podczas tworzenia modeli lub ilustracji daje szansę zaobserwowania, czy lekcje przynoszą poprawę. Ćwiczenie mówienia w języku z native speakerami zapewnia, że wszystkie wysiłki związane z nauką przy użyciu kursów audio lub rozmówek, faktycznie pomagają Ci mówić. Ćwicz problemy z matematyki lub fizyki, aby Twoje rozumienie pojęciowe rosło.

Jak wykorzystujesz opinie?

Który mechanizm sprzężenia zwrotnego zastosujesz, będzie zależało od posiadanych zasobów i przedmiotu. Nawet jeśli nie możesz wybrać idealnie dopasowanego mechanizmu sprzężenia zwrotnego, możesz zastosować mniejsze ćwiczenia ze sprzężeniem zwrotnym, aby upewnić się, że nie będziesz całkowicie pozbawiona sprzężenia zwrotnego. Te mniejsze mechanizmy mogą obejmować – samodzielne testy na wyuczonym materiale lub używanie aplikacji do powtarzania materiału.

Najlepsza opinia przekłada się bezpośrednio na misję Twojego projektu. Jeśli Twoim zadaniem jest wykonanie jakiejś umiejętności lub autorytatywne wypowiadanie się na dany temat, to ćwiczenie tej umiejętności lub pisanie na ten temat to idealne mechanizmy sprzężenia zwrotnego. Jeśli Twoim celem jest posiadanie określonego zestawu wiedzy, samokontrola i wyjaśnianie sobie wiedzy to dobre mechanizmy.

Krok czwarty – egzekwuj harmonogram

Wielu samouków może z powodzeniem osiągnąć ten punkt w swoim projekcie, ale kończy się niepowodzeniem w następnym. Wmawianie sobie, że nauczysz się biologii lub historii, to jedno. Inną rzeczą jest realizacja programu nauczania, który opracowałaś i wypełnienie misji. Pierwsza połowa jest w przygotowaniu. Brak przekonującej misji pozwala łatwo się nudzić i porzucić swój plan. Bez programu łatwo się zgubić i poddać. Bez mechanizmów sprzężenia zwrotnego łatwo jest się niczego nie nauczyć. Druga połowa to ustalenie harmonogramu, który pozwoli Ci śledzić czytanie, oglądanie i ćwiczenie, które musisz wykonać. Oto kilka ram, które mogą okazać się pomocne przy pomyślnym wdrożeniu takiego systemu.

1. Plan „codziennie”

Pierwsza strategia polega na codziennej pracy. Zrobiłam to z przyjaciółką w ramach projektu nauki języków. Ze względu na sprzeczne harmonogramy i chęć pozostania w tym samym tempie zdecydowałyśmy się na godzinną lekcję rano, każdego dnia. W przeszłości stosowałam podobne podejście do projektów związanych z czytaniem książek. Gdy chciałam omówić dużą porcję informacji na temat określonego tematu, wybierałam kilka książek i poświęcałam 30-60 minut na ich czytanie o tej samej porze każdego dnia. Ogólny proces jest prosty:

• określ konkretny przedział czasu, każdego dnia, w którym będziesz wykonywać swoją pracę. Skuteczność nie musi trwać długo.
• zobowiąż się do przestrzegania tego okresu bez wyjątku przez co najmniej trzy tygodnie. Liczba jest dowolna, ale odkryłam, że ścisłe egzekwowanie tego nawyku na początku jest niezbędne.

Zaletą tej strategii jest to, że wysiłek szybko staje się nawykiem. Jest to podejście, które należy zastosować, jeśli projekt nie będzie realizowany w pełnym wymiarze godzin i będzie wymagał pewnej samodyscypliny. Inne strategie, o których wspomnę, również mogą być skuteczne, ale wiążą się z większym ryzykiem, gdy spadnie Twoja motywacja.

2. Obsesyjny wybuch

Tej strategii używałam w projektach, które bardzo mnie interesowały i były krótkie (trwające kilka tygodni). Chodzi o to, aby po prostu pracować nad projektem przez większość czasu wolnego, aż do jego ukończenia.

Ta metoda działa tylko wtedy, gdy jesteś naprawdę zmotywowana, aby to zrobić, lub istnieje nieodparty, zewnętrzny powód takiego oddania. Jeśli przewracasz oczami na taką możliwość, zrób sobie przysługę i zamiast tego wybierz strategię nr 1.

Zaletą tej metody jest to, że wykorzystuje ona Twoją początkową motywację. W przypadku projektów, które można było szybko zakończyć, zdecydowałam się na takie podejście, ponieważ wiedziałam, że moja motywacja będzie słabnąć po kilku tygodniach i chciałam szybko widzieć efekty. Wady są oczywiste, ale w niektórych przypadkach nie mają znaczenia.

3. Wstępnie zatwierdzony harmonogram

Ostatnią strategią, o której wspomnę, jest po prostu wcześniejsze zobowiązanie się do określonego celu lub określonych godzin. Jeśli korzystasz z korepetycji lub pomocy z zewnątrz, po prostu zobowiązanie się do opłacenia korepetytora z góry za każdą lekcję doda Ci motywacji. Wybór ustrukturyzowanego kursu może również być pomocny, ponieważ zapewniają one ograniczenia, których musisz przestrzegać.

Inną alternatywą jest ustawienie egzaminów krótkoterminowych, które musisz zdać po drodze. Może to być przydatne podczas nauki przed większym egzaminem do samodzielnej nauki, na przykład językowym. Zasadniczo możesz podzielić egzaminy próbne na segmenty i zdecydować, że do końca tygodnia będziesz w stanie odnieść sukces w określonym segmencie, co powinno dać Ci motywację do nauki tej części bez zwlekania.

Anty-strategie (lub plany, które rzadko kończą się sukcesem)

W przeciwieństwie do trzech wspomnianych powyżej strategii, znalazłam również kilka podejść, które zwykle nie działają. Nie oznacza to, że nigdy się to nie udaje, ale raczej, że ich wykonanie wymaga nieproporcjonalnie większej motywacji lub samodyscypliny. Obejmują one:

• pracowanie nad swoim projektem, kiedy tylko masz na to ochotę,
• nieustalanie konkretnych godzin lub terminów,
• planowanie, aby później rozpocząć uczenia się, bez podawania ważnego powodu, dla którego plany zostały opóźnione.

W końcu znasz siebie i swoją motywację. Jeśli załatwienie spraw nie stanowi dla Ciebie problemu – nie przejmuj się tym krokiem. Jeśli tak, w większości przypadków zalecam stosowanie strategii nr 1. Jest to dobra metoda domyślna, gdy nie masz pewności, którą z nich zastosować.

Krok piąty – zapamiętywanie długoterminowe

Ten ostatni krok jest opcjonalny. W przypadku wielu projektów edukacyjnych wykonuję ten krok nieformalnie, ponieważ wiem, że mój styl życia i cele pozwolą mi w pewnym momencie wrócić do wiedzy, którą zdobyłam wcześniej. Dla tych, którzy obawiają się, że takie nieformalne podejście może doprowadzić do utraty dużej części nabytej wiedzy, przydatne może być podjęcie dodatkowych kroków. Dodanie strategii długoterminowej praktyki i zapamiętywania sprawi, że nie zapomnisz o wszystkim po latach.

Moją pierwszą bronią przeciwko długotrwałemu zanikowi pamięci jest lepsze jej nauczenie się za pierwszym razem. Odkryłam, że uczenie się mające na celu zrozumienie sprzyja lepszemu zapamiętywaniu w dłuższej perspektywie czasu w porównaniu do zapamiętanych faktów. Rozważ naukę fizyki. Większość uczniów spędza dużo czasu na zapamiętywaniu formuł i sytuacji, w których się stosują. Mądrzy uczniowie spędzają czas próbując zbudować intuicyjne zasady dotyczące tego, co mówią formuły i dlaczego działają.

Czasami nauka rozumienia nie jest celem krótkoterminowym. Nauczenie się, jak rozwiązać konkretny problem za pomocą równania, zajmuje dużo mniej czasu niż próba zbudowania intuicji wokół tego, jak to działa, ale lata później równania zostaną zapomniane, a intuicja pozostanie. Dlatego podczas nauki polecam metafory, wizualizacje, diagramy i technikę Feynmana. Promują proces dekodowania abstrakcyjnej idei w intuicję, którą możesz trzymać ze sobą znacznie dłużej niż zapamiętane ciekawostki. Nie oznacza to, że zrozumienie jest odporne na zapominalskie umysły, ale po prostu trwa dłużej. Oto kilka innych mechanizmów, których możesz użyć, aby zapewnić długoterminowe zapamiętywanie.

1. Strategia orbity

Pomyśl o tym, jak księżyc okrąża Ziemię, wracając co miesiąc do tej samej względnej pozycji. Ta strategia działa podobnie – po zakończeniu projektu umieść przypomnienie w swoim kalendarzu na kilka miesięcy lub lat w przyszłość. Kiedy nadejdzie czas, zrób mini test, aby ponownie aktywować te umiejętności.

Zamierzam to zrobić, korzystając z wiedzy rozwojowej, którą zdobyłam podczas wyzwania rozwojowego. Wykonując mini projekt co 6–12 miesięcy, mam nadzieję, że utrzymam swoje umiejętności, nawet na takim etapie życia, na którym nie są one główną częścią mojej kariery.

Jeśli celem jest tylko utrzymanie, a nie poprawa, to okres orbit nie musi być ustalany. Zwiększenie odstępu między każdą serią może prawdopodobnie utrzymać ten sam poziom do pewnego momentu. Wyjątkiem byłby bardzo wysoki poziom umiejętności (który zanika szybciej) oraz sytuacja, w której sama umiejętność szybko się zmienia (np. programowanie).

2. Zaplanowana praktyka

Inną strategią jest planowanie ćwiczeń lub regularne przypominanie sobie w małych dawkach. Wiem, że Benny Lewis, który biegle włada około dziesięcioma językami, stosuje to podejście, aby zachować swoje umiejętności. Mówiąc językami mniej więcej co tydzień, może nadal utrzymywać i doskonalić swoje umiejętności przez długi czas. Robię to sam z wieloma interesującymi mnie tematami. Subskrybuję blogi na te tematy (powiedzmy o językoznawstwie lub ekonomii) i używam regularnych postów jako sposobu na pozostanie z nimi w kontakcie.

3. Systemy formalne (SRS)

Jeśli te strategie są dla Ciebie zbyt nieformalne, możesz zdecydować się na wdrożenie jeszcze bardziej ustrukturyzowanego przeglądu za pomocą systemu powtarzania z odstępami, takiego jak Anki. Byłoby to szczególnie przydatne, gdybyś musiała zachować duży zbiór faktycznych informacji, których nie używasz często. Podejrzewam, że na przykład studenci medycyny i prawa odnieśliby korzyści z wprowadzenia do Anki faktycznych szczegółów ich kursów, o których później otrzymywaliby przypomnienia długo po zajęciu, więc wiedza nie zniknęłaby tak łatwo.

Proces uczenia się krok po kroku – podsumowanie

To tylko ramy planowania i realizacji projektu samokształcenia. W związku z tym możesz mieć znacznie więcej pytań dotyczących obsługi szczegółów. Czasami samokształcenie może wydawać się luksusem. Albo może wyglądać jak ćwiczenie intelektualnego marnotrawstwa – coś, co nie poprawia materialnie twojego życia. Przekonałam się, że jest odwrotnie – uczenie się więcej daje ogromną przewagę w niemal każdej dziedzinie życia, do której zdecydujesz się to zastosować.

Ludzie, których znam, którzy mają najlepsze kariery, związki i życie, to ci, którzy nieustannie się uczą. Zawsze staram się mieć projekt edukacyjny, a przestrzeganie tych kroków było dla mnie niezbędne, aby odnieść sukces, zamiast czegoś, co bezczynnie zaczynam i nigdy nie kończę. Podziel się swoimi przemyśleniami na ten temat w komentarzu poniżej albo napisz do mnie maila na adres pytania@cataleja.pl.

Udanego życia,

Cataleja