Dziesięć wskazówek, jak cieszyć się samotnością

W poprzednim poście rozmawialiśmy o tym, czym tak naprawdę jest dla każdego rozwój osobisty. Dzisiaj chciałabym porozmawiać o tym, jak cieszyć się samotnością. Odrobina samotności może być odprężająca od czasu do czasu. Wiele sytuacji może sprawić, że poczujesz się samotna, odizolowana i nieszczęśliwa. Ma to znaczenie szczególnie teraz, gdy z powodu koronawirusa ludzie odizolowują się od siebie. Jest to czynnik zewnętrzny niezależny od nas, ale czasami samotność jest zwyczajnie nieunikniona. Być może będziesz musiała zaszyć się gdzieś z dala od rodziny i znajomych, aby zakończyć w spokoju ważny projekt. Albo po zmianie pracy zostaniesz umieszczona w środowisku, gdzie prawie wszystko jest Ci obce.

Według Francisa Bacona ten, kto zachwyca się samotnością, jest albo dziką bestią, albo bogiem. Dla niego samotność była bardzo istotna, ja również podzielam to zdanie. Jestem introwertyczką i ze sobą sam na sam dobrze się mam. Dlatego też przymusowe oddalenie od ludzi w dobie pandemii nie jest dla mnie aż tak mocno uciążliwe. W zasadzie dość dobrze odnajduję się w tej nowej rzeczywistości. Wiem jednak, że dla wielu ludzi taka izolacja jest niezwykle trudna. Nikt z nas nie wie, kiedy to koronawirusowe szaleństwo się skończy, więc warto pomyśleć o tym, jak żyć ze swoją samotnością w lepszych stosunkach.

Jak cieszyć się samotnością?

Pielęgnuj przyjaźnie, ale nie stresuj się tym. W przypadku jakichkolwiek trwalszej samotności należy rozpocząć tworzenie podstaw sieci społecznościowej. Poznawaj nowych ludzi, a kiedy to zrobisz, postaraj się, aby kontakt trwał dłużej niż tylko uścisk dłoni. Samotność może mieć zalety, ale tak jak przebywanie w ogromnym tłumie nie powinna być trwała. Jednocześnie nie stresuj się faktem, że jesteś teraz sama. To tylko sprawi, że poczujesz się nieszczęśliwa. Wszelkie wysiłki zmierzające do zmiany muszą zaczynać się od zaakceptowania obecnej sytuacji. Gdy już to zrobisz, możesz zacząć cieszyć się samotnością, budując sieć społecznościową.

Wypełnij swój dzień. Połączenie izolacji z bezczynnością to recepta na depresję. Brak czegoś, co mogłoby zaangażować umysł, sprawi, że poczujesz się bezużyteczna. Twój dzień powinien być wypełniony zadaniami i projektami. Pozostawienie ogromnych luk w swoim harmonogramie doprowadzi po prostu do oglądania nocnych reklam telewizyjnych i spania czternaście godzin dziennie.

Autorefleksja. Poświęć czas na refleksję nad sobą, swoim życiem i ważniejszymi pytaniami filozoficznymi. Wiele religii używa samotności jako sposobu na osiągnięcie duchowego oświecenia. Możesz to wykorzystać jako sposób na lepsze zrozumienie siebie i świata, w którym żyjesz. Odcięcie całego hałasu może dać Ci przestrzeń do jasnego myślenia.

Ustanów rytuały. Jeśli zamierzasz pozostać sama na dłużej niż kilka dni, powinnaś ustanowić rytuały. Nawyki jak wstawać rano, gotować posiłki i rutynowe obowiązki, które musisz wykonać. Posiadanie stabilnych rytuałów dotyczących podstawowych funkcji może zapewnić Ci porządek w ciągu dnia zwykle wypełnionego presją przyjaciół i pracy.

Przygotuj się do bycia sam na sam

Podejmij wyzwanie. Po kilku minutach odprężającej ciszy prawdopodobnie się znudzisz. Wymyślanie wyzwań dla siebie to sposób na uniknięcie nudy, a jednocześnie przyczynienie się do rozwoju. Znalezienie sposobów, w jakie mogę zająć swoją głowę, nawet gdy środowisko tego nie wymaga, pomaga mi się skupić. Rozpocznij projekty. Jeśli Twoja izolacja będzie trwać ponad miesiąc, powinnaś rozpocząć projekt, aby się zaangażować. Odbudowanie sieci społecznościowej może zająć trochę czasu, jeśli niedawno się przeprowadziłaś, więc coś, co zajmie Cię dłużej niż czytanie książki, będzie musiało wystarczyć. Dodatkowo kończenie projektów jest niesamowicie satysfakcjonujące i pomaga uporządkować myśli.

Pozostań w kontakcie. Korzystaj z Internetu, aby pozostawać w kontakcie z byłymi znajomymi lub nawiązywać nowe znajomości online. Korzystam z mediów społecznościowych, aby śledzić znajomych i pozostawać w kontakcie, nawet jeśli nie mogę ich odwiedzić. Nawiązanie kontaktów online z czytelnikami i innymi blogerami pomogło mi również pozostać w kontakcie ze światem. Dyscyplinuj swoje myślenie. Zdyscyplinuj się, aby unikać negatywnego i destrukcyjnego myślenia. Szanowanie swojego poczucia odizolowania lub znudzenia jest ważne. Skoncentruj swoje myśli na wyzwaniach, jak zamierzasz przełamać swoją sytuację lub przyszłych celach.

Nie biczuj się swoją samotnością

Użyj entuzjazmu. Znajdź powody do entuzjazmu. Odkryłam, że nawet proste rzeczy, takie jak słuchanie muzyki podczas gotowania lub spacerowanie, można przekształcić w chwile entuzjazmu. Ludzie są mniej ekspresyjni, gdy są sami. Postępując odwrotnie i wyrażając swoje podekscytowanie, możesz przejść od trwałej izolacji do czerpania radości z niej. Nie rób z tego więzienia. Izolacja to skrajność sytuacji społecznej. Każdego uczucia trzeba doświadczyć, ale żaden stan nie powinien trwać wiecznie. Zauważyłam, że w życiu prywatnym łatwo jest wprowadzić zbyt duży porządek. Budujesz tak wiele projektów i wyzwań, że unikasz okazji do poznania nowych ludzi, którzy mogą zakłócić Twój harmonogram, a od tego już blisko do samotności.

Umiejętność korzystania zarówno z czasu samotnego, jak i z czasu z innymi jest ważna. Dawkowanie sobie samotności oraz ekspozycji na ludzi w rozsądnych proporcjach może być receptą na ten trudny czas. Jak znosisz izolację spowodowaną koronawirusem? Jaki masz stosunek do samotności? Opowiedz mi o tym w komentarzu poniżej albo napisz do mnie maila na adres pytania@cataleja.pl.

Udanego życia,

Cataleja.